پارک ملی کویر

پارک ملی کویر یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین مناطق حفاظت‌شده ایران است که بیشتر آن شهرستان گرمسار استان سمنان

و بخش‌های کوچکی هم در استان‌های تهران، قم و اصفهان قرار می‌گیرد.

 

 

منطقه کویر در سطح کره زمین یکی از چند نقاطی است که به‌عنوان ذخیره‌گاه کره زمین باید مورد حفاظت قرار گیرد.

منطقه کویر از سال ۱۳۴۳ «کانون شکار ایران» ـ که بعدها به سازمان حفاظت محیط زیست تبدیل شد ـ قرار گرفت و از سال ۱۳۵۵

به رده حفاظتی بالاتر پارک ملی ارتقا یافت. در سال ۱۳۵۷ با کاهش بخش‌هایی از شمال و افزایش بخش‌هایی در جنوب،

مساحت آن به ۶۷۰ هزار کیلومترمربع رسید و در سال ۶۱ باتوجه‌به شرایط اقتصادی، اجتماعی و امکانات

و توانایی‌های حفاظتی به دو قسمت پارک ملی به وسعت ۴۲۰ هزار هکتار شامل منطقه سیاه کوه، نخجیر، سفید آب

و کلیه ارتفاعات و تپه ماهورها و دشت‌های مجاور آن و منطقه حفاظت شده کویر به مساحت ۲۵۰ هزار هکتار

شامل دشت‌های مکوش، سیاه پرده، پرده زرد و ارتفاعات دوازده امام و نره خر کوه تقسیم شد و تحت مدیریت

اداره کل حفاظت محیط زیست استان سمنان قرار گرفت.

 

موقعیت جغرافیایی

 

راه‌های دسترسی

 

راه‌های ورودی به پارک ملی کویر عبارت‌اند از:

مسیر اول : مناسب‌ترین راه ورودی منطقه ازطریق راه آسفالته ورامین، پیشوا تا یک کیلومتری ایستگاه راه آهن ابردژ ادامه دارد

و از مسیر جاده شنی قلعه بلند، عسگرآباد، حصار گلی به پاسگاه محیط‌بانی مبارکیه می‌رسد و وارد پارک ملی کویر می‌شود.

 

مسیر دوم : از شهرستان گرمسار به سمت جنوب آغاز و پس از عبور از جاده سنگفرش به محیط‌بانی سیاه کوه می‌رسد.

 

مسیر سوم : از کاروانسرای مرنجاب در شمال بیابان بندریگ و جنوب دریاچه نمک آران و بیدگل آغاز و پس از طی مسافتی

در حدود ۵۰ کیلومتر به محیط‌بانی سفیدآب می‌رسد.

 

مسیر چهارم : از سمت جنوبی پارک ملی کویر ازطریق کاشان، آران، مرنجاب به پاسگاه محیط‌بانی سفیدآب

و نرسیده به بند علی خان را ازطریق جاده ورامین، جواد آباد، چرمشهر به محیط‌بانی فصلی بندعلی خان می‌رسد.

 

مسیرهای دیگر : راه‌های دیگری برای ورود به منطقه وجود دارد که عبور از آن‌ها بدون راهنما کاری بسیار خطرناک است.

جهت جلوگیری از هرگونه پیشامد سوء و ناگوار احتمالی باید قبل از انجام برنامه سفر به کسب اطلاع

و مجوز اداره کل حفاظت محیط زیست استان سمنان و هماهنگی با واحدهای تابعه مستقر در منطقه اقدام شود.

 

اقلیم

پارک کویر دارای چشمه ها و نهرهایی است. از جمله آن‌ها می‌توان به چشمه سفیدآب در نزدیکی محیط‌بانی سفید آب،

چشمه آبشار نمکی در نزدیکی ملک آباد و چشمه سیاه کوه در نزدیکی محیط بانی سیاه کوه اشاره کرد.

 

 

هنگام سفر به این کویر آب به اندازه کافی، ماشین مناسب برای بیابان،یدکی اضافی و بنزین کافی و جعبه کمک‌های اولیه،

کرم ضدآفتاب، کلاه و عینک دودی به همراه داشته باشید و همچنین پیشنهاد می‌شود برای رفتن به پارک ملی کویر

از تورهایی که می‌گذارند برای این پارک استفاده کنید تا از کاروانسراهای پارک ملی کویر همچون کاروانسرای دیرگچین،

قصر بهرام، تپه های مریخی و… سایر مکان‌ها و فضاهای پارک ملی کویر بهره‌مند شوید.

 

گونه‌های جانوری در پارک ملی کویر

 

در مجموع ۳۴ گونه پستاندار، ۱۵۵ گونه پرنده و ۳۴ گونه خزنده در این منطقه شناسایی شده‌اند.

یوزپلنگ آسیایی، پلنگ ایرانی، گرگ، کفتار راه‌راه، گربه شنی، روباه قرمز، روباه شنی، جبیر، کل‌وبز، قوچ و میش،

شغال، سیاه‌گوش از جمله پستانداران شاخص این منطقه هستند.

 

پارک ملی کویر در گذشته یکی از بهترین زیستگاه‌های گورخر ایرانی بود، ولی اکنون نسل آن از میان رفته است.

در سال‌های پایانی دهه ۱۳۵۰ تخمین زده می‌شد در پارک ملی کویر حدود ۸۰۰ راس گورخر زیست می‌کردند،

اما بعد از گذشت سال‌ها هنوز باور کردنی نیست که جمعیت ۸۰۰ راسی گور پارک ملی کویر فقط در طول ۵ سال

به‌طور کامل نابود شد! آخرین گورهای پارک ملی کویر یک گله ۱۷ راسی در منطقه چاه قرقره در شرق پارک بودند

که آخرین بار در سال ۱۳۶۳ دیده شدند و پس از آن هرگز گزارشی از مشاهده گور در این منطقه به دست نیامد.

 

آهوی گواتردار هم اگر منقرض نشده باشد در آستانه انقراض قرار دارد، اما جمعیت جبیر (نوعی غزال ظریف‌تر و کوچک‌تر از آهو)

در این منطقه احتمالا بیشترین در تمام ایران است.

 

اقامتگاه بوگردی کهن سرای کیهان ارائه دهنده خدمات بومگردی ، اقامتگاه و … پذیرای شما مسافران و مهمانان عزیز میباشد.